I RAŠOMON I/LI “STAPANJE HORIZONATA”
TRADIRANOG I SAVREMENOG FILOZOFSKOG MIŠLJENJA
Atina je umirala, a s njom i kult spoznaje.Veliki sistemi nestajali su: ograničeni na pojmovno područje, odbijali su intervenciju patnji, potragu za spasenjem i nesređenu meditaciju o bolu. Umirući polis, pošto je omogućio preobraćenje ljudskih nesreća u teoriju, preobraženje u bilo šta – u kajanje ili smrt – potisnuo je negdašnje probleme. Obuzetost izlječenjem označava kraj jedne civilizacije, potraga za spasenjem, kraj jedne filozofije…
Na svom je zalasku Rim prihvatio od Atine samo odjeke njene dekadencije i odbljeske njene iscrpljenosti…Pošto se i mi nalazimo u simetrijskoj tački antičke agonije, mučeni istim boljkama i privučeni istim neodoljivim čarima, primjećujemo kako se veliki sistemi ukidaju pod dejstvom njihovog ograničenog savršenstva…
Pa ako smo negativni junaci jednog prezrenog Doba, samom tom činjenicom nismo i njegovi savremenici: izdati svoje vrijeme ili biti njegov vatreni pobornik znači – protivrječnost je tu prividna – učestvovati u istom činu. Strašne nesvjestice, istančane klonulosti, težnja ka vanvremenim oreolima – ima li ikoga ko u sebi nije otkrio te puteve ka mudrosti?
Emile M. Cioran, Kratki pregled raspadanja